فرقی نمی کند که دانشجو باشیم یا فارغ التحصیل، شاغل یا خانه دار، معلم و استاد یا شاگرد، کارمند یا رئیس در هر جایگاهی که باشیم و هر شغل و موقعیتی که داشته باشیم بی نیاز از خوب و پسندیده صحبت کردن نیستیم و حتما روزی برای ما پیش می آید باید در حضور جمع صحبت کنیم.ایا واقعا به آن لحظه اندیشیده اید؟که آیا می‌توانیم به راحتی پازل کلمات و گفتارمان را کنار هم چیده و بهنگام بیان کنیم.
متاسفانه امروزه بدلیل وجود شبکه های مجازی و حتی بازی‌های اینترنتی نامناسب، بیشتر کودکان و نوجوانان به تیک های عصبی ، جسمی وکلامی گرفتار شده اند که وقتی وارد جمع می‌شوند ضعف ارتباط سازی و اعتماد به نفس در آنها مشهود میباشد که زنگ هشداری برای خانواده هاست و حتی مرسوم شده است که هر کودکی شروع به گریه و بهانه گیری می‌کند اولین فکری که به ذهن ما می‌رسد آنها را با گوشی تلفن همراه سرگرم میکنیم و‌اصلا به عواقب آن فکر نمی‌کنیم، هر زمانی که فرد وارد برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های مورد علاقه خود شود، میزان دوپامین در مغز او افزایش پیدا می‌کند. در واقع با ترشح دوپامین احساس لذت آنی در فرد ایجاد می شود. این احساس موجب می‌شود که مغز این فعالیت را به عنوان یک فعالیت پاداش دهنده تلقی کند. همین موضوع هم موجب می‌شود تا فرد به صورت خودکار از این پس، شرایط ترشح این هورمون را فراهم کند. ساده‌ترین و آنی‌ترین راه هم وقت گذراندن در بستر شبکه‌های اجتماعی است. این احساس آنی لذت، شباهت کاملی با سایر اعتیادها دارد.
ما می‌توانیم با اهمیت بیشتر و برنامه ریزی مناسب و بازی‌های فکری ، آرامش و پیشرفت را به آنها هدیه کنیم و یادمان باشد کودکان و نوجوانان امروز همان افرادی هستند که قرار است، فردای جامعه به دست آنها رقم بخورد، و در مدت‌زمان نه چندان دور بعنوان یک فرد فعال در جامعه حضور پیدا کنند. اینجاست که به این مطلب می رسیم: افرادی که اعتماد به نفس،فن بیان و ارتباط سازی مؤثری دارند موفقیت آنها در زندگی بیشتر است. امید است به لطف خدای بزرگ و همکاری اعضای خانواده،اهمیت بیشتری به کودکان و نوجوانان داده شود تا بتوانیم در این مسیر پر پیچ و‌خم زندگی راهنما و همراه خوبی برایشان باشیم.
انتهای پیام/
دیدگاهتان را بنویسید