بلایی که سینما می تواند بر سر پوشش مخاطبانش بیاورد

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر الگونیوز؛ بسیاری از مخاطبان آثار نمایشی و طرفداران چهره های سینمایی و ستاره ها از اتفاقات و رخدادهای این آثار و به خصوص تکیه کلام شخصیت ها و حتی نوع پوشش و انتخاب لباس آنها الگو برداری می کنند و بارها شده است که بر خلاف آن چه ما تصور می کنیم مخاطب بدون توجه به اینکه این پوشش و یا این کلام و یا حتی رفتار برای کدام کاراکتر با چه ویژگی هایی در نظر گرفته شده است و از آن برای زندگی رومزه خود استفاده می‌کنند.

طبیعتا نوع پوشش در انواع رسانه و مدیای تحت نظارت رسانه ملی و وزارت ارشاد با قواعد تعریف شده عرفی و اخلاقی در کشور ما مطابقت دارد اما واقعیت این است که سلبریتی ها و چهره های پر طرفدار سینما با پوششی متفاوت از آن چه در آثار نمایشی می بینیم در محیط های دیگر به خصوص افتتاحیه فیلم ها یا جشنواره ها حضور به هم می رسانند. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و روانشناسان اجتماعی شاید اگر هنر خانواده سینما را بتوان از آنها الگوبرداری کرد برخی از رفتارها و حتی پوشش های عادی آنها قابل استفاده برای آحاد مردم نیست.

اگرچه مطلب فوق در خصوص همه هنرمندان صدق نمی کند اما باید گفت چهره های هنری و شخصیت های محبوب سینما در هر حالتی و در هر مکانی توجه عموم مردم را به خود جلب می کنند و حتی بسیاری از برندها و شرکت های مرتبط با پوشش و … از این موقعیت به نفع تبلیغات نهایت استفاده را می برند.

صاحب یکی از شرکت های معروف کیف زنانه در گفت و گو با برنا می گوید :

مدتی به دلیل واردات یک مدل کیف زنانه از کشور چین دچار چالشی جدی شدیم چرا که نتوانستیم مشتری خوبی برای آنها پیدا کنیم. به پیشنهاد یکی از شرکت های تبلیغاتی از یکی از خانم های هنرمند دعوت کردیم تا این مدل کیف را در یک مرکز فروش و البته پیج اینستاگرامیش تبلیغ کند. همین اتفاق باعث شد بخشی از سرمایه ما که به سوخت نزدیک شده بود بازگشت و ما مدتها از این فرمول در فروش اجناس مان استفاده کردیم.

این صاحب برند اشاره کرد البته اخیرا این اقبال مانند گذشته برای ما تکرار نمی شود .

خانم بازیگری در این باره می گوید:

تمام تلاش خود را می کنم تا با شناخت کامل نسبت به تبلیغ اجناس در صفحه شخصی ام یا حتی بیلبردهای شهری فعالیت کنم . اما گاهی اوقات هم این مسئله با مشکلاتی مواجه می شود که خودم هم از آن مطلع نیستم . به طور مثال گاهی برای کیف یا کفشی کار تبلیغاتی انجام می دهم که به نظرم به لحاظ قیمت و کیفیت ارزشمند است اما در واقعیت وقتی که با خود کالا مواجه می شوم متوجه می شوم که اینگونه نیست.

با این خلاصه چند خطی به دنبال نکته دیگری در این گزارش هستیم ؛

چندی است که در حوزه ساخت سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی به مباحثی جدا از فیلمنامه ، کارگردانی و بازیگری صرف می رسیم و طراحی لباس، موضوعی است که در این یادداشت مورد بررسی قرار می گیرد.

طراحی صحنه ، طراحی گریم ، طراحی لباس و کلا مدیریت هنری پروژه های مختلف در سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی یکی از اتفاقاتی است که شاید در سالهای اخیر به دلیل مباحث اقتصادی پروژه ها به آن بی توجهی شده است.

تحقیقات میدانی در میان پروژه های 5 سال اخیر به خصوص در تلویزیون نشان از این دارد که تنها برخی از آثار هستند که به لحاظ برآورد مالی می توانند مسائل مهمی چون نکات ریز موثر در مدیریت هنری را مد نظر قرار داده و با ریزبینی و وسواس کارگردانان روی آن دقت نظر داشته باشند.

چندی پیش در بحث موسیقی برای درام ایرانی به این نکته پرداختیم که چند سالی است که طراحی موسیقی و ساخت موزیک متن مرتبط برای پروژه های سینمایی و تلویزیونی به دلیل هزینه های هنگفت به دست فراموشی سپرده شده است و تنها بخشی از تهیه کنندگان و کارگردانان هستند که روی بحث ساخت موسیقی و به خصوص موسیقی درام نگاهی جدی دارند.

در بحث طراحی لباس که یکی از نکات مهم آثار نمایشی است از آن نگاه عمیق همیشگی فاصله گرفتیم و به جز آثار کلاسیک و تاریخی که بالاجبار سازندگان روی برآورد طراحی لباس ، صحنه و دکور نگاه دقیق تری دارند در آثار روز مشخصا طراحان لباس نقشی کمرنگ ایفا می کنند و شنیده شده است که کار اصلی طراح لباس را معمولا جامه داران آن آثار به عهده می گیرند و این پیگیری به داشته های خود بازیگران از لباس های مختلف در منزل ختم می شود.

در گفت و گو با چند بازیگر سینما و تلویزیون ایران در خصوص نوع پوشش در سریال های مختلف تلویزیونی با این نکته مواجه شده‌ایم که اکثر بازیگران پوشش نقشی را که در آن اثر نمایشی ایفاء می کنند را خودشان انتخاب می‌کنند ودر واقع طراح لباس از میان داشته های خود بازیگر برای سکانس های مختلف، لباس بازیگر را انتخاب می کند و معمولا شاهد یک بی نظمی رنگی و طرحی و مدل در نوع پوشش بازیگران در سریال های تلویزیونی و برخی آثار سینمایی هستیم.

بازیگران بر اساس جایگاه سینمایشان و البته نوع حضورشان در آثار مختلف پوشش مخصوص به خود دارند و شاید کمتر از انگشتان یک دست از بازیگران یک پروژه نمایشی بر اساس خواسته کارگردان و تعریف شخصیت و رنگ آمیزی کاراکتر بر اساس فیلمنامه با پوشش مناسب جلوی دوربین بروند.

طبیعتا طراحی لباس مانند دیگر طراحی های هنری یک پروژه نقشی اساسی در ارتباط مخاطب با اثر نمایشی دارد و جدا از تعاریف استتیک یا زیباشناسی رنگ ها ، مدل ها و شیوه های پوشش برای هر شخصیت با توجه به تعریفی که از آن کاراکتر در فیلمنامه شده است می توانند ذهنیتی موثر در نزدیک شدن مخاطب به درام را بر تماشاگرش متبادر سازند.

اگرچه در سالهای اخیر لباس و نوع پوشش بازیگران از درجه اهمیت پائین تری برای سازندگان آثار نمایشی برخوردار بوده است اما سبقه این هنر موثر در درام نشان از این دارد که طراحان لباس جدا از اینکه می توانند بر اساس؛

– فرهنگ

– جایگاه اجتماعی

– جایگاه جغرافیایی

والبته ویژگی های تماتیک شخصیت از رنگ و لعاب لباس ها استفاده کنند می توانند به جلوه های زیبایی شناسی پروژه نیز با انتخاب رنگهای موثر و تونالیته چشم نواز بر اساس صحنه و سکانس خاص گوشه ای از زحمات کارگردان یک پروژه نمایشی را در جلوه ای جذاب تر به نظر تماشاگر برساند.

با این نکته ویژه جا دارد که بحث طراحی لباس را با اشاره به آثاری مانند سریال شهرزاد، جیران و این روزها مجموعه نمایشی گیل دخت در تلویزیون و البته سریال خاتون و دیگر آثار تاریخی تلویزیون و سینما دنبال کنیم که مشخصا لباس ها تعریفی از کاراکتر ، جایگاه اجتماعی ، فرهنگ و البته معرفی از زمان بوده اند که متاسفانه در آثار رئال با مد نظر قرار ندادن وجوه فوق عملا تماشاگر را از این موهبت مهم و موثر در برقراری ارتباط با داستان محروم می کنیم .

انتهای پیام/