حمید جبلی: ما در حال زندگی با مرگ هستیم/ سیف‌الله صمدیان: عکاسان ترمز زمان هستند

اختتامیه نخستین «شب عکس تئاتر» با حضور جمعی از هنرمندان حوزه فرهنگ و هنر و استقبالی کم‌نظیر از سوی جامعه تئاتر ایران، عصر پنجشنبه ۱۴ دی ۱۴۰۲ در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد. اجرای این برنامه برعهده منصور ضابطیان بود.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر الگونیوز؛ ضابطیان در ابتدای این برنامه گفت: پیش از هرچیز مراتب تسلیت برگزار کنندگان این برنامه برای اتفاق هولناکی که در کرمان افتاد را اعلام می‌کنم. چنین اقداماتی از سوی هر دسته، گروه و ایدئولوژی محکوم است. امیدوارم دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم.

مهدی آشنا رییس هیات مدیره انجمن عکاسان تئاتر ایران نیز در ادامه این مراسم گفت: قبل از هرچیز، کشته شدن برخی از هموطنانمان در کرمان را تسلیت گفته و اعلام می‌کنیم که هم‌درد آنها هستیم. اما از این فاجعه که بگذریم، باید بگویم این رویداد اتفاق نمی‌افتاد، اگر محبت دوستان در خانه هنرمندان، خانه تئاتر، پیشکسوتان و دیگرانی که ما را در برگزاری هرچه بهتر این مراسم کمک کرده‌اند، نبود. به ایستگاه پایانی این مراسم رسیدیم ولی این پایان ماجرا نیست. ما قطعا هر سال این مراسم را برگزار می‌کنیم.

او در ادامه بیانیه هیات مدیره انجمن صنفی عکاسان تئاتر ایران را خواند.

رضا قاضیانی، نایب رییس انجمن صنفی عکاسان تئاتر ایران نیز در ادامه این جلسه گفت: جشنی به این وسعت نمی‌توانست اتفاق بیفتد، مگر با حمایت حامیانی که امروز در کنارمان حضور دارند. لازم است بگویم که این برنامه بدون هیچ‌گونه حمایت از نهاد و ارگانی برگزار شده است. در واقع جا دارد اینجا از مهدی بابایی تشکر ‌کنم که شبانه به داد ما رسید و موجب آشنایی ما با حامی مالی این رویداد شد. از خانم نرگس جانی که به عنوان حامی در کنار این رویداد بودند، تشکر می‌کنم.

در ادامه مراسم به یاد بابک برزویه و محمدرضا مسگری که از عکاسان تئاتر بودند و امروز در قید حیات نیستند، کلیپی برای یادبود آنها پخش شد.

بهرنگ معتمدی نیز در بخش بعدی این مراسم به نواختن دو قطعه موسیقایی با ساز ویولن‌سل پرداخت.

حمید جبلی از اعضای هیات داوران این رویداد که منتخبی از عکس‌های شخصی‌اش از نمایش‌های گروه تئاتر بازی به سرپرستی آتیلا پسیانی را تحت عنوان نمایشگاه «دیدار» در کنار این برنامه به نمایش گذاشته است، در بخش بعدی این مراسم گفت: این رویداد را با یاد آتیلا (که به تازگی از دنیا رفته است) شروع کردیم. متاسفانه اکنون نیز با دیدن عکس‌های مجموعه دیدار و بازیگران از دست رفته، بیشتر، دلمان می‌سوزد تا اینکه ذوق کنیم. خانم جمیله شیخی، احمد آقالو، حسین محب‌اهری از جمله افرادی هستند که در عکس‌ها بودند ولی اکنون در بین ما نیستند. همچنین این مراسم را در روزی برگزار می‌کنیم که بخشی از هم‌میهنانمان را در کرمان از دست داده‌ایم. ما با مرگ در حال زندگی هستیم. در همین مدت یک هفته‌ای که این اتفاقات رخ داد، آقای صمدیان، استاد بسیاری از ما، برادر خود را از دست داد. از این تریبون استفاده می‌کنم و به ایشان تسلیت می‌گویم.

او افزود: گروه تئاتر بازی حدود اوایل سال ۶۰ کار خود را شروع کرد. آن زمان عکاسی تئاتر مقداری جدی‌تر از الان بود. یعنی هر گروهی یک عکاس داشت و افراد دیگری برای عکاسی از نمایش‌های آن گروه نمی‌رفتند. همچنین شب اجرای عکاسان هم وجود نداشت. من چون از سال ۵۸ و با نمایش «مَثل‌آباد» رضا ژیان با آتیلا کار کرده بودم، به عنوان عکاس وارد گروه تئاتر بازی شدم. جالب است به شما بگویم که تنها انجمنی که من در آن عضو هستم، فقط همین‌جا یعنی انجمن صنفی عکاسان تئاتر ایران است. من عضو انجمن بازیگران، کارگردانان و به طور کل خانه سینما نیستم.

این عکاس تئاتر در ادامه صحبت‌هایش بیان کرد: ما امروز از شرایط کار خود خیلی شاکی هستیم. زیرا از امکانات لازم برخوردار نیستیم. به عنوان مثال سالن‌های دولتی که باید به هنر خدمت می‌کردند، مانند سالن‌های خصوصی شده‌اند و پورسانت می‌گیرند و کمکی هم نمی‌کنند. این مسئله‌ای کلی است که ما نمی‌توانیم آن را حل کنیم. ولی می‌خواهم یکی از پیشکسوتان این حرفه را به شما معرفی کنم که برای عکاسی تئاتر به زندان رفته است. شاید در دنیا فقط برای او چنین اتفاقی رخ داده باشد. او آقای محمد ژیان است. شاید بتوان قبول کرد که اقدامات افراد در خیلی از رشته‌ها از دید عده‌ای جرم بوده باشد اما هیچ‌کسی امروز، فکرش را هم نمی‌کند که عکاسی از تئاتر جرم محسوب شود و طرف به زندان رفته باشد. من از آقای محمد ژیان، عکاس خوب و قدیمی خودمان تشکر می‌کنم.

جبلی در پایان صحبت‌هایش گفت: لازم است درباره دوستانی که قرار است از آنها تقدیر شود یا اصلا اسم آنها نمی‌آید، موضوعی را توضیح دهم. اگر ما داور ورزشی باشیم، در رشته‌های مختلف معیار مشخصی وجود دارد که بر مبنای آن می‌توان گفت چه کسی به نسبت دیگران بهتر عمل کرده است. اما در کار هنری این معیار وجود ندارد. چون سلیقه بوده و دلی جلو می‌رود. بنابراین شاید با تغییر ترکیب داوران نتیجه تغییر کند. شاید یک عکس در جشنواره‌ای برگزیده شود، اما در رویداد دیگر کاملا نادیده گرفته شود. پس اگر در لیست برگزیدگان هستیم یا نیستیم، فکر نکنیم بد یا خوبیم؛ مهم این است که پرتلاش باشیم. به قول بابک برزویه، صدای شاترمان هیچوقت نخوابد. امیدوارم خوب و خوش باشید.

در ادامه این برنامه، از بابک حقی (کریتور) و سهیل حسینی که به برپایی نمایشگاه عکس «دیدار» کمک کرده‌اند، تقدیر به عمل آمد.

انتهای پیام/