دروغ های زیبا نسخه نامرغوبی از کلید اسرار

وقتی یک داستان تکراری دستمایه یک فیلم سینمایی قرار میگیرد طبیعی است که باید متریال متفاوتی را به آن چاشنی کرد تا اتفاق لازم رخ دهد .

پر واضح است که جغرافیای متفاوت نمی‌تواند شرط کافی برای به دست آوردن ذهن مخاطب باشد به خصوص اگر در دیدن فضای مستند گونه این جغرافیا نیز فیلم پر و پیمان عمل نکرده باشد.

فیلم دروغ های زیبا از منظر

قصه

پرداخت داستان

کارگردانی

و حتی بازیگری

قابل نقد و بررسی است اما گویا برای کارگردان کافی است که جغرافیای محل قصه اش خوب دیده شود که نشد!

به هر حال داستان شرط جغرافیا نیست پس حالا که در بنگلادش قرار است بستر این داستان انسانی و مهربان اما تکراری باشد چرا محیط را به طور کامل نمی‌بینیم.

چه کم به سراغ معرفی محل روایت می رویم!

چرا فقط بدبختی میبینیم؟

چرا حتی جشن نوروز را هم کم و کسر به نمایش می گذاریم؟

چرا مخاطب را فقط با احساسی کردن به رخداد جا نمایی شده در داستان راضی می کنیم؟

دوربین آتش زمزم بیش از این حرف ها می توانست مستند های مورد نیاز قصه اش را به ما بدهد.

بازی های معمولی فیلم حداقل های شبیه به سینمای هند را هم به خود نمی‌بیند شخصیت های منفی فیلم بیشتر از زجر مخاطب در برخورد با قهرمانان داستان ، کاریکاتوری دیده می شوند.

قصه سورپرایزی برای تماشاگرش ندارد و مدام قابل حدس است و اگرچه میتواند احساس مخاطب را برانگیخته کند اما نمره قابل قبولی در امتحان نگاهی بر یک نگاه انسانی در دل یک داستان با شرافت که بستر فیلم بر آن امیدوار است نمیگیرد.

کاش بازی ها بهتر بود و …

کاش قصه کمی پیرنگ های جذاب تر داشت و…

کاش دوربین در نمایش جا و جایگاه قصه مهربان تر عمل می کرد

کاش قرارداد کارگردان با مخاطب برای نمایش فقر در احوالات یک کودک نگاهی جهات شمول تر می یافت!

اما؛

فیلم انسانی و پر تذکر بود.

هنوز انسانیت زنده است و قشر ضعیف انسان در دنیا یکدیگر را کماکان می‌بینند و در  آغوش می کشند حتی اگر در لحظاتی زیر سایه بورژوای جامعه نفس زندگی شأن تنگ باشد.

امیدوار هستیم فیلم در بنگلادش اکران موفقی داشته باشد.

بیشتر بدانید ؛

 فیلم سینمایی «دروغ های زیبا» ساخته مرتضی آتش‌زم‌زم است، فیلمی مشترک میان ایران و بنگلادش که در واقع چندمین ساخته این کارگردان در این کشور است.

آتش زم‌زم در توضیح فیلم جدیدش در یادداشتی که آن را در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است نوشت:

بنگلادش کشور رنگ‌ها و مناظر زیباست. حتی جمعیت بسیار زیاد آن که تناسب چندانی با مساحت جغرافیایی آن ندارد هم موجب نشده تا این زیبایی و تنوع رنگامیزی در زیست مردم و طبیعت این کشور جنوب آسیا نادیده انگاشته شود. کشوری رو به توسعه از حیث اقتصادی که در حال تبدیل شدن به یک نمونه پدیده از لحاظ آمارهای مالی و پولی است.

همین پرتره چشم نواز و عشق عجیبی که مردم بنگلادش به تبعِ مراودات و نزدیکی فرهنگی و اجتماعی شدید با هند دارند و علاقه وافرشان به محصولات بالیوود، سینما را در این کشور در میان محبوب ترین سرگرمیها قرار داده است.

من نخستین بار برای ساخت یک مستند گذرم به بنگلادش افتاد و در همان برخورد نخست، شیفته جنب و جوش، سرزندگی و شور زیستن در میان مردم شان شدم. آن ازدحام وصف ناشدنی و ضرباهنگ سریع زندگی که در این کشور دیده ام، شاید با هیچ منطقه ای در جهان قابل مقایسه نباشد.

دوستی و محبتی که بین مردم جریان دارد. یکرنگی، سادگی و خلوصی که در مناسباتشان هست و البته عشق فراوانی که به سینما دارند. شاید هم تمام خواسته هایشان از این جهان را روی پرده نقره ای سینما مجسم و بازسازی می کنند.

به کمک یکی از دوستانم در این کشور و طی سفرهای بعدی، قصه ای از دل همین شور و طراوت زندگی مردم بنگلادش در ذهنم شکل گرفت و در نهایت تبدیل شد به فیلم «دروغ های زیبا».

حالا تجسم کنید با این توصیفی که از بنگلادش با جمعیت صد و ‌هشتاد میلیون نفری اش در وسعتی به استان کردستان دادم، بتوانید فیلمی مثل «دروغ های زیبا» را با این حجم تنوع از لوکیشن های خارجی و روایتی پر فراز و نشیب، در جای جای پایتخت شلوغ آن داکا بسازید.

ما مواجه شدیم با انبوهی از عابران و رانندگان علاقه مند به روند فیلمبرداری و البته بازیگر محبوبشان جایا احسن که در این کشور یک سوپراستار و سلبریتی به معنای واقعی کلمه است. خلاصه با هر دردسر و مشکلی که بود، اعم از صدابرداری سر صحنه با شلوغی بی حد و سر و صداهای فراوان در خیابانهای شهر، فیلم را به سرانجام رساندیم.

شاید بتوان گفت این نخستین تجربه جدی همکاری سینمای ایران با بنگلادش باشد و بی اغراق، همان قدر که طی این روزها، دوستان در رسانه های ایران ابراز علاقه به تماشای فیلم داشته اند، شکل مضاعفی از آن در کشور بنگلادش، به دلیل علاقه مردم آن به ایرانیان و فرهنگ و سینمای ایران رقم خورده است و کنجکاوی خاصی برای تماشای آن در این کشور پرتراکم وجود دارد.

ضمن اینکه روشن است این دست همکاری ها بویژه در صورت حمایت مسئولان، می تواند زمینه ساز شناسایی هرچه بیشتر و بهتر سینمای شریف ایران در سطح جهانی باشد.

هرچند متأسفانه امکان اکران خصوصی آن فراهم نشد تا نخستین اکران رسمی آن در سانس نخست جشنواره فیلم فجر 42 باشد.

ناگفته نماند این احتمال قوی وجود دارد تا «دروغ‌های زیبا» به عنوان نماینده سینمای بنگلادش در اسکار سال آینده معرفی شود.

انتهای پیام/