در انتهای شب یک تراژدی ملایم خانوادگی/بازگشتی متفاوت اما بی‌رحم !

دکتر رقیه محمدزاده کارشناس رسانه و استاد دانشگاه سریال در انتهای شب به کارگردانی آیدا پناهنده و بازی پارسا پیروزفر،هدی زین العابدین و سحر گلدوست و... برای الگونیوز تحلیل و بررسی می‌کند.

“در انتهای شب” روایتی روان و باور پذیر از پایان یک جدایی است. اثر خانوادگی که با هوشمندی کامل کارگردان اثر حتی در جزئیات دقیق و متناسب به زوایای پنهان بسیاری از زنان سرزمین مان است. مشکلاتی که متناسب با طبقه اجتماعی و بستر فرهنگی هر خانواده متفاوت است اما عموما به سرانجامی واحد منجر می شود،طلاق. واژه ای تلخ که شاید زمانی از تابوهای رایج در بسیاری از خانواده های ایرانی بوده و امروز به یمن مدرن و پست مدرن شدن بسیاری از روال های رایج زندگی گاهی حتی به پز و افه ای در میان برخی روشنفکران مبدل شده است. “خانم پناهنده” بدون پرداخت به جزئیات غیر ضروری نگاه خود را بر زندگی بهنام و ماهی متمرکز می کند و داستان را با تصمیم به جدایی ایشان شروع می کند ولی در طول این سفر ادیسه وار بهنام و ماهی، بیننده با داستان زنان آشنای بسیاری روبرو می شود. داستان‌هایی کوتاه و گذرا که به سبب همذات پنداری مخاطب با ایشان به اندازه کافی گویا هستند. “خانم پناهنده” به سان کسی که همه این حقایق را زیسته، به جای توصیه های کلیشه ای و مرسوم اخلاقی، اجازه می دهد که مخاطب در جای جای سریال کوتاه در “انتهای شب” به جای کاراکترها بنشیند و خویشتن و نقش خود را در این سرانجام بازخوانی کند. مخاطب در این سریال هر بار یک قدم به پایان تاریکی نزدیک می شود و سرانجام به روشنایی گام می گذارم. در “انتهای شب” داستان خودشناسی آدم ها و مراقبت ایشان از مهمترین سرمایه اجتماعی یعنی خانواده است. مادران و پدران و انسانهای این سریال موجوداتی ناشناخته و غریب نیستند، خود ماییم که در زمانی کوتاه به تماشای خود نشسته ایم. داستان کودکانی که در میان خانواده های آشفته و والدین سرگردان خویش سردرگم اند و غمگین و در آستانه فروپاشی! این سریال به زیبایی و با زبانی همه فهم این حقیقت را روایت می کند که عشق موهبتی بزرگ است اما در زندگی شروع شده با عشق واقع بینی و درک متقابل و گفتگو مهمترین نگهبانان این آغازند. در “انتهای شب” می گوید که عادت کردن به همه داشته ها و مرور نکردن خود و زندگی، به سان گردابی هولناک، زندگی را از ماهیت و حقیقت خود تهی می کند، در چنین شرایطی دوغ و دوشاب سرانجامی همانند خواهند داشت و فرزندان و عشق حقیقی قربانیان اصلی این بی مراقبتی خواهند بود.

 

رقیه محمدزاده مدیر ارزیابی برنامه های، مرکز طرح، برنامه و ارزیابی سیما