نمایشگاه دائمی ساز با حضور چهره‌های نامدار هنری افتتاح شد

به گزارش گروه فرهنگ و هنر الگونیوز، مؤسسه هنری موسیقی سورنامهر به عنوان نمایشگاه دائمی ساز از ۲۴ آذرماه آغاز به کار کرد. این مؤسسه بنا دارد پیوندی عمیق‌تر میان سازسازی و نوازندگی برقرار کند. جمعی از اهالی نامدار حوزه فرهنگ و هنر از جمله حسین علیشاپور، علی علیشاپور، هومان رومی، هوشنگ اکبری، محسن راسخ و رضا مهدوی روز جمعه ۲۴ آذرماه ۱۴۰۲ در مراسم افتتاحیه مؤسسه حاضر شدند؛ مؤسسه‌ای که قرار است هر روز میزبان دوستداران ساز و موسیقی اصیل ایران‌زمین باشد.

مؤسسه سورنامهر در نقش نمایشگاه دائمی، میزبان آثار سازگران نام‌آور ایران خواهد بود. ویولن هوشنگ اکبری، گیتار ملک محمدی، کمانچه کرمخانی مریم سورنامهر، کمانچه ۸۰ ترک جاوید مقدم، تنبک ایرج طباطبایی، عود فاطمه موسوی، ویولن حمیرا اکبری، ویولن مینا قلیجانی، تار مجتبی صفری، تار کریمیان، تنبور امجد مرادی و سه‌تار محسن طاهری از سازهای برجسته‌ای هستند که علاقه‌مندان می‌توانند از نزدیک تماشا کنند و البته در آینده شاهد سازهای بیشتری باشند.

سورنامهر: نوازندگان باید سازسازی بدانند تا در اجراهای خارجی دچار چالش نشوند

مریم سورنامهر مؤسس و مدیر مرکز با اشاره به هدف خود از تأسیس این مؤسسه گفت: می‌خواهیم ارتباطی دوطرفه میان سازساز و نوازنده برقرار کنیم. سازسازی و نوازندگی را نباید جدا از یکدیگر تصور کرد. این دو عرصه مکمل یکدیگر بوده و چنانچه نوازنده و سازگر درک عمیقی از یکدیگر داشته باشند، در نتیجه سازی درخور و بالطبع موسیقی خوبی خلق خواهد شد.

او ادامه داد: پیش‌تر بهره‌مندی از محضر استادان برجسته سازسازی دشوار بود. در این مؤسسه تلاش می‌کنیم جوانان علاقه‌مند و مستعد را کنار استادان بنشانیم تا این هنر را زنده نگه داریم. جهان نسبت به گذشته تغییرات بسیاری کرده و موسیقی نیز از هجوم تحولات بی‌نصیب نبوده، بنابراین باید شیوه معرفی هنرهای اصیل به نسل‌های آینده را نیز جذاب و نظر جوانان را جلب کرد.

سورنامهر همچنین درباره اهمیت فراگیری سازسازی برای نوازندگان گفت: نوازنده سازی مانند کمانچه سال‌های بسیاری زحمت کشیده تا نوازندگی بیاموزد. ممکن است نوازنده به شهری یا کشوری دیگر سفر کرده و ساز او به دلیل تغییر آب و هوا نیازمند تغییر پوست باشد؛ در چنین شرایطی اگر دو ماه برای یادگیری رگلاژ، سیم‌کشی، تعمیر خرک و تعویض پوست زمان بگذارد، دیگر هنگام وقوع اتفاقی ناگهانی روی صحنه دچار چالش نخواهد شد. این دوره برای نوازندگان دوره‌ای نیز مفید بوده و حتی ضرورت دارد؛ به‌ویژه استادانی که اجراهای فراوانی در خارج از کشور داشته یا سفرهای متعددی به شهرهای مختلف ایران دارند. وقتی آنها بدانند با ساز خود چگونه رفتار کنند، در شهر یا کشوری غریب نیازی به دیگری نداشته و شخصا می‌توانند به حل مشکل بپردازند.

اکبری: دختران سازساز هیچ نیازی ندارند و تنها عاشقانه کار می‌کنند

هوشنگ اکبری، یکی از سازسازان نامدار و سازنده سازهای گوناگون به‌ویژه ویولن در این باره گفت: سازسازان امکاناتی ندارند تا بتوانند شاگردان تربیت کنند. دولت باید کمک کرده و فضایی فراهم کند تا بتوانیم سازسازی را به عاشقان آموزش دهیم. اگر سازساز در رفاه باشد، می‌تواند هرچه آموخته را به شاگردان بیاموزد. هرچند 40 سال است ویولن می‌سازم، ولی همیشه ترسی در دل دارم تا مبادا زنگ خانه را به صدا دربیاورند و بساطم را جمع کنند.

او با اشاره به لزوم حمایت هرچه بیشتر از سازسازان ادامه داد: می‌توانم گله داشته باشم، اما نهادی مانند خانه موسیقی که باید جزو حامیان اصلی سازسازان باشد، خود به حمایت نیاز دارد. وقتی بودجه و ظرفیت اندک است، نمی‌توان انتظار داشت همه به وفور بهره‌مند شوند.

اکبری در خصوص حضور نسل‌های مختلف در مؤسسه و چشم‌اندازی که برای آینده متصور است، گفت: چنین مؤسسه‌ای می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد. پیش‌تر وقتی در ارومیه ساکن بودم، پیشنهاد کردم افراد از مدارس و دانشگاه به مؤسسه ما معرفی شوند، در کارگاه شرکت کنند و لذت ببرند. دخترانی هستند که هیچ نیازی ندارند و تنها عاشقانه کار می‌کنند. مردم باید بدانند پشت تلاش بسیار در موسیقی، عشقی بزرگ نهفته است. در حال حاضر تبلیغات صرفا به اینستاگرام محدود می‌شود. باید از چنین ظرفیت‌هایی استفاده کرد تا مردم را در خانه‌هایشان با سازسازی آشنا کرد.

انتهای پیام/