به گزارش گروه فرهنگ و هنر الگونیوز؛ شاید در نظر برخی کسان، داشتن امید شادی در روزهای نگران کنندۀ تابستان داغ ۱۴۰۲ بیهوده یا دستِ کم خوش بینانه باشد. هرچند سینماگران در کنار مردم ایران با چشم‌های نگران به افق مبهم آینده خیره شده اند، امّا به تجربه آموخته‌ایم که؛ «چگونه امید از دلِ ناامیدی سر برمی‌آورد. همۀ ما در شکل دادن به تاریخ سهم داریم.
بازگرداندن ابعاد انسانی به جهان به چگونگی رفتارِ ما در این‌جا و در این روزها وابسته است.»
ما می خواهیم سینما زنده بماند تا تصویر مردم ایران را با تمام شادی‌ها یا رنج‌های جانکاه، مهرورزی‌ها یا دشمنی‌ها، فداکاری‌ها یا خودخواهی‌ها و مهم‌تر از همه مبارزۀ شجاعانه و مطالبۀ دیرپای آزادی و عدالت چون گنجی شایگان ثبت و ضبط کند.
مایۀ ناخشنودی است اگر گفته شود در سی سالگی تأسیس خانه سینما، صنعت فیلم ایران گرفتار جریان های تنگ نظر شده که عمیقاً معتقدند سینمای خوب، سینمای مرده است. آنها در خلق بحران بی سابقه ای که جریان تولید، پخش و نمایش را مختل کرده است مسئولند. ورشکستگی اقتصادی، بیکاری گسترده، تعطیلی یا کم رونقی سالن‌های نمایش، ممیزی بی‌رحمانۀ محصولات نمایشی در دو مقطع صدور مجّوزهای تولید و نمایش، تعطیلی سینمای منتقد اجتماعی تنها بخشی از تبعات عملکرد آنهاست. شاید کسانی می‌کوشند با بزرگ‌نمایی آمار فروش فیلم‌ها آن را به حساب رونق سینمای ایران بگذارند. امّا آن که می خندد، خبر وحشتناک را نشنیده است.
فقدان نظام تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در حوزۀ فرهنگ و تن دادن به روزمرّگی در حوزۀ اقتصاد راه برون‌رفتی نشان نمی‌دهد. افزون بر این، سیاستِ خطرناکِ انکار دستاوردهای ارزشمند سینمای ایران، در کنار صدور احکام قضایی سنگین برای توبه کار کردن سینماگران از مطالبه گری و همراهی با مردم به بحران پیش گفته ابعاد تازه‌ای بخشیده است. شاید کسانی در آرزوی روزی هستند که صنعت فیلم ایران دست‌ها را بالابرده و مرگ خود خواسته‌اش را اعلام کند، اما از یاد نمی‌بریم که ما هم در ساختن تاریخ سهمی داریم، و از سرِ اتفاق سهم ما بزرگ‌تر و مهم‌تر از سهم آنهاست. از یاد نمی‌بریم که می‌خواهیم سینما زنده بماند. از یاد نمی‌بریم که سینما آئینۀ زندگی است. از یاد نمی بریم که می‌باید در کنار مردم و همکارانمان بایستیم تا به مرگ خودخواسته، به سکوت اجباری یا مهاجرت تن ندهند. از یاد نمی بریم که میراث ارزشمند سینمای ایران را پاس بداریم. از یاد نمی‌بریم که به جریان‌های تنگ‌نظر اجازه ندهیم این میراث را آلوده کند. از یاد نمی بریم که شادی فضیلت است.
به همت همکاران در سی سالگی خانۀ سینما از آئینۀ ارجمند سینمای ایران غبارروبی می‌کنیم.
انتهای پیام/
دیدگاهتان را بنویسید