اولین تصاویر از فصل چهارم زخم کاری منتشر شدقیمت بازار آزاد سکه و طلا چهارشنبه ۱۴ آذرماه ۱۴۰۳رئیس فدراسیون فوتبال از تلاش برای درآمدزایی باشگاه‌ها از حق پخش تلویزیونی خبر دادمعاون وزیر ورزش از آخرین وضعیت بازسازی ورزشگاه آزادی خبر دادپیام رئیس جمهور پزشکیان به مناسبت روز داوطلب۹میلیون نفر در کشور دارای معلولیت هستندایفای نقش و تقویت رهبری شعار سازمان آموزش و پرورش استثناييپرونده انتخاب استانداران دولت چهاردهم بسته شد
به گزارش گروه فرهنگ و هنر الگونیوز؛ گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان، معاون گردشگری مدیرکل میراث‌فرهنگی خوزستان از رونمایی تندیس «بی‌بی‌لوعه ناصریان» معروف به مادر رزمندگان و الگوی گردشگری مقاومت همزمان با هفته گردشگری و هفته دفاع‌مقدس خبر داد.
جمال عامری‌نسب ۳۱ شهریورماه ۱۴۰۲ با اعلام این خبر گفت: در همایش روز جهانی گردشگری که پنجم مهرماه پیش‌رو در هتل بین‌المللی پارس اهواز برگزار می‌شود از تندیس بی‌بی‌لوعه ناصریان معروف به بانوی مقاومت همزمان با هفته گردشگری و هفته دفاع‌مقدس رونمایی می‌شود.
معاون گردشگری مدیرکل میراث‌فرهنگی خوزستان افزود: در تیرماه ۱۴۰۲ همزمان با تولد ۱۰۷ سالگی «بی‌بی‌لوعه ناصریان» که الگوی گردشگری مقاومت محسوب می‌شود با ابتکار عمل مجتبی گهستونی روزنامه‌نگار و فعال حوزه میراث‌فرهنگی در خوزستان و با همکاری معاونت گردشگری اداره‌کل میراث‌فرهنگی خوزستان و اداره میراث‌فرهنگی شهرستان شادگان ویژه برنامه‌ای در شهر دارخوین از توابع شهرستان شادگان برگزار شد.
او بیان کرد: به‌همین دلیل در روز جهانی گردشگری از تندیس بی‌بی‌لوعه ساخته «سمیرا فلاح» که از برجسته‌ترین راهنمایان گردشگری و برنامه‌ریزان حوزه سفر است رونمایی می‌شود.
عامری‌نسب گفت: این تندیس در تیراژ یک‌هزار عدد و با رنگ‌بندی‌های متنوع و براساس چهره دوره میان‌سالی بی‌بی‌لوعه ناصریان تولید شده است.
بی‌بی‌لوعه از کهنسال‌ترین زنان خوزستان است. این عمر طولانی باعث شده حوادث زیادی را با چشم خودش ببیند. از هجوم انگلیسی‌ها حدود ۹۰ سال قبل به آبادان و دارخوین تا حمله عراق و حصر آبادان؛ از ساخته شدن تلمبه‌خانه دارخوین توسط انگلیسی‌ها تا بیرون کردن عراق و اعدام صدام؛ از لحظه‌ای که دارخوین، محل زادگاهش، شهر شد تا روزی که یکی از مهمترین سنگرهای مقاومت هشت سال جنگ تحمیلی بود.
او در دوران جنگ برخلاف اهالی دارخوین هرگز این شهر را ترک نکرد و ماند تا قوت قلب رزمنده‌ها باشد. برایشان آشپزی می‌کرد یا حتی لباسهای‌شان را می‌شست. آواز می‌خواند و روحیه می‌داد. آنقدر به رزمنده‌ها محبت کرد که به مادر رزمنده‌ها شهرت پیدا کرد. صدایش را وقتی می‌خواند همه دوست داشتند و با او دلشاد بودند.
خانه او در تمام مدت هشت سال جنگ محل رفت و آمد سربازها و حتی فرمانده‌های جنگ بود. او را زنی مهربان و صلح‌طلب می‌شناسند. دوستدارانش می‌گویند تا زمانی که زنده است باید نام او در میراث بشری ایران ثبت شود.
انتهای پیام/
دیدگاهتان را بنویسید