مصائب کت چرمی ۶ ماه طول کشید

به گزارش گروه فرهنگ و هنر الگونیوز ؛کوروش جاهد در ابتدا با اشاره به قواعد ژانر در سینما عنوان کرد در تاریخ سینما شاهد این ژانر بوده ایم که ماموری خارج از وظایف سازمانی و اداری خود به مساله ای ورود می کند. در این فیلم هم این فرمول وجود دارد و به بهانه این سوژه مساله مبتلا به جامعه را می بینیم.
وی اضافه کرد: روند حل مساله در این فیلم ها فراتر از وظیفه، دغدغه شخصی و انسانی می شود، در این فیلم هم همینطور شد و مامور بیشتر جنبه انسانی و شخصی برای کمک به دختر دارد.
میرزامحمدی کارگردان کت چرمی در ادامه درباره زمان شروع قصه و فیلمنامه کت چرمی تصریح کرد: از سال ۹۹ نگارش فیلمنامه شروع شد، قابل توجه کسانیکه کت چرمی را با مرد بازنده مقایسه می کنند. بعد از آن در آبان ۱۴۰۰ با اقای حجازی صحبت کردیم تا فیلم ساخته شود. اقای مهدویان مشاور بود که در پروسه فیلمبرداری چند جلسه همراهی کرد در پیش تولید و پست پروداکشن نیز ما را کمک کرد.

میرزامحمدی در پاسخ به یکی از تماشاگران درباره برخی صحنه هایی که بدون مقدمه چینی در فیلم دیده می شود، گفت: نسخه اولیه فیلمنامه ۴ ساعت بود و بعد از اینکه وارد بازنویسی شدیم ۲۴ بار آن را بازنویسی کردیم که بخش اعظم به خاطر پروانه ساخت و بخش دیگر برای کوتاه شدن و فضای درام بود.
کارگردان در پاسخ به سوال دیگری درباره مجوز فیلم عنوان کرد: برای گرفتن مجوز ۶ ماه به مشکل خوردیم و زمان برد.
در ادامه زهرا اردکانی فرد پژوهشگر با نگاهی به نقد جامعه شناختی فیلم اظهار کرد: کت چرمی فیلم دغدغه مندی است و تصمیم گرفته به مساله ای که کمتر دیده ایم بپردازد. در عین حال که مشکلی را مطرح می کند به دختران بدسرپرست و زنان آسیب دیده می پردازد و به نسبت این موضوعات با خیریه های فاسد می پردازد.
وی اضافه کرد: فیلم تلخ است اما سیاه نیست چون روزنه هایی را باز می گذارد و همه درها را به سمت شخصیت یا مساله اجتماعی نمی بندد. اینکه روزنه هایی را باز می کند مثبت است چون در سال های اخیر هر زمان فیلم اجتماعی داشته ایم شخصیت در یک بن بست قرار گرفته است و به این سوال می رسیم که چطور می خواهد از این موقعیت بیرون برود.
اردکانی فرد در بخش دیگر گفت: مشکلم با راه حل فیلم است که یک قهرمان مرد به شکل فرشته نجات وارد می شود و کاملا دغدغه شخصی دارد و تصمیم دارد مشکل را حل کند، یک قهرمان سوار بر اسب می آید تا کمک کند.
جاهد نیز در ادامه گفت: اگر این فیلم چهل سال پیش ساخته می شد با تلخی مهیبی به پایان می رسید. اما در حال حاضر شخصیت های انسانی در فیلم ها اینقدر قدرت دارند که با وجود همه مشکلات و مصیبت ها نهایتا می توانند از آنها عبور کنند.
میرزامحمدی نیز درباره فضای امیدبخش در فیلم ها بیان کرد: فستیوال های غربی الان بخشی را هم در نظر می گیرند و آن امید است. تز دکترای من در دانشگاهی که در خارج از ایران تحصیل می کردم درباره تاثیر جشنواره های غربی در سینمای خاورمیانه بود و من با اینکه خودم به جشنواره های زیادی رفته ام اما می گویم تاثیر آن در سینمای ایران در یک دهه گذشته مطلوب نبوده است. فارغ از کیارستمی و فرهادی، این تاثیر چندان خوب نبوده است. منکر نیستم که جشنواره های خارجی جایگاه مهمی دارند اما معیارهایی که برای سینمای ایران دارند یک فرمول شده است که چندان خوب نیست.
سارا حاتمی در ادامه در واکنش به نحوه نمایش خانواده در فیلم اظهار کرد: معنای کلیشه ای خانواده این است که همه می خندند و خوشحال هستند اما این کلمه زمانی معنا دارد که مهر بوجود بیاید و حتی اگر انسجام خانواده از بین برود اما آن مهر وجود داشته باشد.
اردکانی فرد درباره نقد فیلم به نهادها بیان کرد: فیلم هر سه نهاد را نقد می کند هم ناکارآمدی خانواده، هم دولت و هم نهادهای خصوصی و البته نقد اصلی اش به نهادهای خصوصی و موسسه خیریه است.
این پژوهشگر مطالعات زنان در بخشی از سخنانش بیان کرد: ایده فیلم یعنی مهمانی کت چرمی برای من جدید و‌ جالب بود. ایده ای که به جامعه شناسی بدن مربوط می شود و فیلم نشان می دهد که از بدن دختران دارد سواستفاده می شود.
وی در پایان بیان کرد: بدن این دختران متناسب با طبقه اجتماعی (طبقه پایین و آسیب دیده) که در آن قرار دارند از اختیار و مالکیت خودشان خارج میشود و به ابزاری برای کسب درآمدشان یا سواستفاده دیگران از آنها تبدیل میشود.

انتهای پیام/