«جنگل پرتقال» تصویری از جاه طلبی نسل جویای کسب هویت است

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر الگونیوز؛ کمتر به خاطر داریم که در سینمای ایران از جنبه‌های مختلفی به شخصیت مرکزی یک فیلمنامه پرداخته شود تا جایی که نتوان به سادگی نقش و شکل شخصیتی آن را در یک جمله خلاصه کرد؛ اما نویسنده «جنگل پرتقال» از عهده این کار بر آمده است.

شخصیت‌پردازی جذاب «جنگل پرتقال» را بازیِ بازیگر نقش اول فیلم کامل می‌کند؛ در عین حال سایر هنرپیشه‌ها یعنی بازیگر خانم و بازیگران نقش‌های فرعی هم به دقت انتخاب شده‌اند و هم به‌خوبی از پس کار خود برآمده‌اند.

با اینکه فیلم در چهارچوب درام طبقه‌بندی می‌شود و کمدی نیست اما کارگردان برای جذاب کردن ایده مرکزی خود، طنز ظریفی به‌فیلم اضافه کرده که در اجرا هم به‌نتیجه رسیده است.

این فیلم می‌تواند در آینده تصویر شایسته‌ توجهی از جوانان ایرانیِ این دوره از تاریخ مملکت‌مان هم به‌حساب بیاید و قابل رجوع باشد. به نظرم می‌رسد سازنده فیلم به‌خوبی توانسته است پیچیدگی‌ها، جاه‌طلبی‌ها، سرخوردگی‌ها، آرزوها و تلاش این نسل برای کسب هویت را به تصویر بکشد.

«جنگل پرتقال» فیلمی است که پس از مدت‌ها در سینمای ایران، تماشای آن را پیشنهاد می‌کنم. داستان فیلم به تماشاگر کم‌فروشی نمی‌کند و شخصیت مرکزی‌ جذاب‌اش، با بالا و پایین‌های متفاوت و گاه متناقض‌اش، دوست‌داشتنی و قابل همراهی از آب درآمده است و بیننده شاید شباهت‌های قابل توجهی هم با زندگی امروزش ببیند.

انتهای پیام/