به گزارش گروه اجتماعی الگونیوز؛ لایحه بودجه سال ۱۴۰۳ همانند بودجه سال ۱۴۰۲ حواشی زیادی به همراه داشته است. سال گذشته بسیاری از کارشناسان بر این عقیده بودند که دولت برای تامین بودجهاش با کسری مواجه خواهد شد. اکنون برای بودجه سال آینده دولت در تلاش است تا منابع درآمدیاش را با «سپردن بشکههای نفت به نهادهای غیرمرتبط» و «اخذ مالیات» تامین کند.
یکی از موارد مربوط به مالیات، به اجارهنشینها و مالکان مربوط میشود. بر اساس لایحه بودجه سال ۱۴۰۳، اجارهنشینها نیز باید معادل اجارهبهای هفت مترمربع از یک آپارتمان مالیات بدهند. این مالیات بر دستمزد بهگونهای طراحی شده است که مستاجران تهرانی صرف نظر از هزینههای مربوط به اجاره باید هشت درصد هم مالیات بپردازند. اقدامی که به کوچکتر شدن سفره مستاجران و افزایش فشار اقتصادی بر حداقلبگیران و طبقه متوسط منجر شود. این مالیات درحالی از مستاجران کسب میشود که از مالیات مالکان در آن چشمپوشی شده است و در آیندهای نزدیک افزایش فاصله طبقاتی در جامعه را به دنبال خواهد داشت.
روزنامه دنیای اقتصاد در گزارشی، با بررسی جزئیات لایحه بودجه ۱۴۰۳ عنوان کرد که این بند اگرچه در صورت تصویب، در ظاهر یک مصوبه مالیاتی متعارف به نظر میرسد که به ازای میزان درآمد افراد اخذ خواهد شد، اگر ارزش ریالی این مالیات برای یک فرد حقوقبگیر با حداقل درآمد لازم برای زندگی یک مستاجر در شهر تهران مقایسه شود، معنای متفاوتی پیدا میکند. بهگونهای که پرداخت آن بهطور مستقیم رفاه مستاجران را تحت تاثیر قرار میدهد.
این روزنامه اقدام اخیر دولت را «تنبیه مالیاتی مستاجران» خواند و با بررسی شرایط مسکن در ایران اعلام کرد که اجاره ماهانه یک واحد مسکونی ۶۰ مترمربعی در تهران در حال حاضر به حدود ماهانه ۱۵ میلیون تومان افزایش یافته است و با فرض اینکه همین رقم برای سال آینده ثابت بماند و سطح درآمد خانوارها نیز به قیمت امروز در محاسبات لحاظ شود، مستاجرهای تهرانی با کسب کمترین درآمد لازم برای ادامه سکونت در تهران، باید سالانه ۲۱ میلیون تومان و به عبارت دیگر ماهانه یک میلیون و ۷۵۰ هزار تومان مالیات به دولت بپردازند.
انتهای پیام/
دیدگاهتان را بنویسید