آکتور درامی رویایی

به گزارش گروه فرهنگ و هنر الگونیوز؛ سریال آکتور با شروع قوی و جذاب خود توانست نظر بیننده را جلب کند؛ اما با پیشرفت روند سریال انتقادهایی نیز به آن وارد شد. در کارگردانی سریال  کاملا پر واضح است که کارگردان دقت زیادی به خرج داده است که می شود از چند سو به آن نگاه کرد. جاویدی به جزییات زیادی در ساخت سریال آکتور توجه کرده که شاید کمتر در سریال‌های ایرانی شاهد آن باشیم و از این سو قابل ستایش است. ما شاهد میزانس‌ها و دکوپاژهای پر زحمت هستیم حتی در انتخاب بازیگرهای فرعی هم می‌توان دقت نظر او را دید که با دقت کارگردانی شده است.

یکی از نقاط قوت سریال کار مرتضی نجفی است. از ترکیب بندی‌ها تا استفاده‌ی لنز ها و نورهای زیبا و حرکات به شدت پیچیده می‌توان دید که برای تک تک پلان‌ها اعم از نکاتی که گفته شد برنامه ریزی شده و به هیچ عنوان سرسری از ان نگذشته است ولی نکته ای در فیلمبرداری بعد از دو سه قسمت ازار دهنده می شود آن هم استفاده از منبع نور طبیعی در تمامی سکانس ها است. به طوری که در سکانس های روز آباژورهایی وجود دارد. به طور مثال در لوکیشن عطر فروشی منبع نور طبیعی و زیادی وجود ولی باز ما شاهد منبع نور روی تمامی دیوارها هستیم. درست است که زیباست اما برای درام زیبایی، تعریف پیچیده‌تری وجود دارد که این نکته به شدت مورد انتقاد است.

وقتی فیلمنامه را برای کسی تعریف کنیم شاید اولین نکته‌ای که به آن فکر کند، فرصت هاب متنوع برای بازیگران است. بازی در بازی‌های زیاد، گریم‌ها و لباس‌های متنوع و نقش های متفاوت دانست در بسیاری از قسمت‌ها متوجه آشفتگی لحن و نوع دیالوگ گویی هستیم. البته دو بازیگر اصلی از قسمت‌هایی به بعد یا آنها لحن شخصی برای خود می‌سازند و یا ذهن مخاطب بازی انها را به یک لحن ثابت می‌رساند.

یکی از زیبایی‌های این اثر و نکته‌ی مثبت آن موسیقی درجه یک رامین کوشا است موسیقی که کاملا حس می شود اما شنیده نمی شود.هر اپیزود با چند دقیقه نمایش فیلم و دموی شروع که موسیقی خاصی آن را همراهی میکرد از ویژگی  های این سریال بود.

ترکیب ژانرهای مختلف با یکدیگر در سریال آکتور کاری کرده تا هنوز نتوان دسته‌بندی مشخصی برای آن پیدا کرد اما بی‌شک می‌توان آن را معیار مهمی  دانست که می‌تواند تماشاگر را به دام خود بیندازد.

انتهای پیام/