کمدی سخیف در دام تاجران سینما

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر الگونیوز؛ بررسی گیشه سینما در سال‌های اخیر نشان می دهد که اکثر کارگردانان علاقمند به ساخت کمدی هستند و سال به سال این موضوع رشد قارچ گونه داشته است. گرچه این موضوع فی نفسه مشکلی ندارد اما آنچه اهمیت دارد این است که ما می خواهیم به چه قیمتی خنده را از مخاطب خود بگیریم. وقتی این سوال را می پرسیم فقط با یک علامت سوال بزرگ رو به رو می شویم. علامت سوالی که نمی توان پاسخ قانع کننده ای برای آن پیدا کرد، زیرا آثار کمدی تولید شده در سال های اخیر فاصله بسیاری از تعریف درست کمدی دارند و اکثر آثار به سمت ابتذال حرکت کردند.

نکته قابل تامل این است که در این عرصه نه تنها دست زیاد شده، بلکه رقابت در تولید چنین آثاری زیادی شده و همه می خواهند از هم پیشی بگیرند. نمونه چنین آثاری هم به جشنواره فیلم فجر امسال هم سرایت کرده، جشنواره ای که زمانی آثار بهترین آثار را به نمایش می گذاشت و سالن سینما با ازدحام اهالی رسانه رو به رو می شد اما حالا ماجرا به گونه ای دیگر رقم خورده است و شاهد آثار کمدی ضعیف هستیم و این اتفاق در اکران فیلم ها در نخستین روز از جشنواره فیلم فجر در کاخ جشنواره رخ داد و اهالی رسانه شاهد کمدی سخیف به کارگردانی اصغر نعیمی بودند، فیلمی که نه تنها قصه ای نداشت، بلکه تماشاگر در بخش زیادی از سکانس های فیلم احساس می کند که نویسنده هنگام نگارش قصه بخش هایی را سفید گذاشته که هنرمندان با ذوق و بداهه گویی خودشان جای آن را پر کنند.

موضوع فیلم “دو روز دیرتر” فرزند آوری است که ذاتا جای کار بسیاری دارد و نویسنده می توانست با پرداخت درست به موضوع در ژانر کمدی، اثر جذابی را بنویسد اما او ترجیج داده به جای نگارش یک قصه طناز به سمت طنز کلامی سخیف  حرکت کند تا با بهره بردن از واژه های نامناسب به هر قیمتی از مخاطب خنده را بگیرد. او در قصه فیلم دو روز دیرتر زندگی یک زوج جوان به نام های سهیل و مریم را دستمایه قرار داده که سودای مهاجرت دارند و علی‌رغم توصیه‌های پدر و مادر مریم از فرزندآوری خودداری می‌کنند. تا اینکه پدر مریم تصمیم می‌گیرد مبلغی که ازخواهرش به ارث برده را بین نوه‌هایش تقسیم کند. سهیل و مریم که برای مهاجرت نیاز به پول دارند تصمیم می‌گیرند بچه‌دار شوند اما فوت ناگهانی غلامحسین (پدر مریم)  محاسبات آن‌ها را برهم می‌زند.

نویسنده می توانست با همین خط قصه یک طنز خوب را به نگارش در بیاورد اما او هم مثل بقیه تصمیم گرفت مسیر بکارگیری از شوخی های جنسی را انتخاب کند که در سال‌های اخیر در کمدی های سینمایی رونق گرفته است. مسلما نویسنده خواسته نظر تهیه کننده و کارگردان را تامین کند. بنابراین نمی توان فقط خرده به نویسنده گرفت، چون کار گروهی است.

همچنین اگر نگاهی به بازی هنرمندان این فیلم هم داشته باشیم چندان چنگی به دل نمی زند. در حالی که کارگردان از هنرمندان حرفه ای حتی برای نقش های فرعی بهره برده است اما آنها هم نتوانستند فیلم را نجات بدهند و حتی شخصیت پردازی ها چندان قوام ندارند. در مجموع انتخاب چنین اثری برای روز اول جشنواره چندان مناسب بود.

انتهای پیام/