ابراهیم فروزش معتقد است: سینما آیینه تمامنمای زندگی است و انسان مخاطب خود را در آن جستجو میکند و در یک مبالغه باید گفت: هر کلمه در ادبیات سینمایی باید معادل ۲۴ فریم از یک پلان سینمایی باشد. سینما به ادبیات خود نیازمند است. ادبیاتی که استعداد تصویر شدن را داشته باشد، سینما یعنی تصویر و تصویر یعنی برداشت بی کم و کاست از واقعیتهای ملموس.
ابراهیم فروزش متولد ۱۳۱۸ در تهران و فارغالتحصیل کارگردانی از دانشکده هنرهای دراماتیک است. او فعالیت هنری خود را از سال ۴۹ آغاز کرده است و اولین تجربه کارگردانی وی مستندی به نام ارگ بم در سال ۱۳۵۱ است.
فروزش از پیشگامان سینمای کودک و نوجوان در ایران است و آثارش بیش از ۳۰ جایزه بینالمللی را از جشنوارههای مختلف دریافت کرده است. «خمره»، «مرد کوچک»، «بچههای نفت»، «هامون و دریا»، «شیر تو شیر» و… از جمله آثار سینمایی وی هستند.
ابراهیم فروزش که همواره در آثارش نگاهی ویژه به اقتباس از ادبیات کهن و معاصر داشته است، اکنون در یادداشتی کوتاه نکاتی را در باب اقتباس از ادبیات سینمایی نگاشته است که متن کامل آن در وبسایت انجمن سینمای جوانان ایران در دسترس است.
انتهای پبام/
دیدگاهتان را بنویسید