یاداشت/ مجتبی احمدی دروغ های زیبا را هم باید زیبا روایت کرد.

یادداشت/داوود رمضانی گهرویی/خبرگزاری فرهنگ و هنر الگونیوز: فرقی نمی کند که دانشجو باشیم یا فارغ التحصیل، شاغل یا خانه دار، معلم و استاد یا شاگرد، کارمند یا رئیس در هر جایگاهی که باشیم و هر شغل و موقعیتی که داشته باشیم بی نیاز از خوب و پسندیده صحبت کردن نیستیم.

مدیری در همان اولین سخنش با مخاطبان، صادقانه و صمیمانه می‌گوید: «این برنامه کپی‌برداری از برنامه‌ای خارجی به‌نام «تسک مستر» است که پیش‌تر در کشورهای دیگر آزموده شده و می‌توانید نمونه‌های اصلی آن را هم مشاهده کنید.» او اعتراف می‌کند که ما هنوز خودمان هم نمی‌دانیم قرار است چه اتفاقی بیفتد و این مسابقه چه اشکلات و ایراداتی دارد اما به تدریج بهتر خواهد شد. مدیری حتی کنداکتور برنامه را هم از رو می‌خواند و می‌گوید اینجا نوشته شده که حالا نوبت فلان کار است. حتی یک جا می‌گوید: «به سبک مراسم اسکار می‌خواستیم برای ورود مهمانان فرش قرمز هم پهن کنیم اما اهل این قرتی بازی‌ها نیستیم.» این شیوه ارتباطی با طنازی ذاتی مدیری تنیده شده و یک فضای صمیمی و خودمانی به وجود می‌آورد که می‌تواند بر جذابیت و گرمای مسابقه بیفزاید. مثلا او بازیگران مجموعه‌های خودش را به عنوان گروه اول به برنامه آورده، آن‌ها را به اسم کوچک صدا می‌زند و با آن‌ها شوخی می‌کند. شوخی‌هایی که در برنامه‌های تلویزیونی‌اش کمتر سابقه داشته و آن رسمیت تلویزیون را ندارد. مثلا شوخی‌های مدیری با رضا نیکخواه که بیشترین جذابیت قسمت اول هم برآمده از همان هاست و البته ظرفیت بالای نیکخواه را هم نشان می‌دهد. شاید اینطور بتوان گفت که این بار مدیری برای مخاطب خود آشی پخته که به تدریج جا می‌افتد و در دل مخاطب جا باز می‌کند. شاید حضور خود او به عنوان مجری و داور برنامه، مهمترین امتیاز و نقطه قوت این برنامه است که می‌تواند با توانمندی طنازانه خود، مخاطب را با خود همراه کرده و امکان لذت بردن از تماشای آن را فراهم کند. به ویژه اینکه طنز کلامی به دلیل پررنگ بودن گپ و گفت‌های بین مجری و شرکت کنندگان، سهم و حجم بالایی در ساختار و ورند برنامه دارد و این به مدیری امکان می‌دهد تا از توانایی‌های فردی خود در پیشبرد برنامه بهره ببرد.

سریال «سرزمین مادری» به لحاظ ساخت و حضور بازیگران اثری است که به نسبت تولیدات امروزی تلویزیون در جذب مخاطب موفق است و توانسته بار دیگر مخاطبان را مجاب به دیدن تلویزیون کند.

قصه، شیوه‌ روایی درستی را در بر ندارد و مدام در آن پرش ایجاد می‌شود. گروه فرم در معنای نمایش مستقر نمی‌شوند و مداوم جای آنها در جهان قصه بی‌دلیل عوض می‌شود، هنگامی که آنها روی خاک دراز کشیده‌اند و طبیعتاً این ذهنیت القا می‌شود که آنها در جبهه‌ زمین شمشیر می‌زنند اما این‌گونه نیست و در جایی دیگر طرف آب و آسمان را می‌گیرند و این عدم وحدت مخاطب را به هم می‌ریزد.

شامگاه یکشنبه دهم دی‌ماه اکران مردمی فیلم سینمایی «گیج‌گاه» در سینما آفریقا تهران برگزار شد و عادل تبریزی این مراسم را به فرامرز قریبیان، بازیگر پیشکسوت سینمای ایران تقدیم کرد.

یادداشت/پریا بیگدلی/ سردبیر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری الگونیوز؛سریال «گناه فرشته» در همین دو هفته‌ای که عرضه شده، به وضوح جان تازه‌ای به شبکه نمایش خانگی و پلتفرم فیلیمو داده است. 

جشمید هاشم‌پور، بازیگر پیشکسوت سینمای ایران که علاقه‌مندان سینما او را با فیلم‌های اکشن دهه‌های ۶۰ و ۷۰ می‌شناسند.

جرج کلونی درباره متیو پری: او خوشحال نبود، سریال «فرندز» هم خوشبختش نکرد موفقیت و پول به طور اتوماتیک باعث خوشبختی نمی‌شود.